A Mariña también repudia el brutal atentado

Un atentado contra la normalidad de los mariñanos en Barcelona

La xovense Andrea Val y el burelés Marco Baltar, que residen cerca de las Ramblas, relatan cómo vivieron las horas posteriores al atentado en la capital catalana. Los problemas para contactar con algunos amigos fueron el peor trance
En los dos encuentros del torneo Burela Bonita, que comenzó ayer en el pabellón de Vista Alegre, se guardó un respetuoso minuto de silencio
photo_camera En los dos encuentros del torneo Burela Bonita, que comenzó ayer en el pabellón de Vista Alegre, se guardó un respetuoso minuto de silencio

Andrea Val y Marco Baltar son dos mariñanos que residen en las proximidades de las Ramblas de Barcelona y que anteayer vieron como el atentado les alteraba su ritmo de vida, aunque al encontrarse en sus respectivos trabajos, se enteraron del atropello a través de las redes sociales y los medios de comunicación.

El burelés Marco Baltar, que trabaja desde enero en la Ciudad Condal instalando el aire acondicionado en los negocios de Inditex, se encontraba en una tienda de Zara en el Portal del Ángel, justo en una calle que desemboca en las Ramblas "Nós enterámonos aproximadamente ás cinco e media da tarde -el atropello se registró alrededor de las cinco-, cando saíron compañeiros á rúa a buscar material e o transportista os chamou dicindo que non se podía meter, ao estar xa cortadas as Ramblas. Eles viron moita policía, preguntaron e xa volveron dicindo que houbera un atropelo".

Andrea Val, xovense residente en Barcelona: "Paréceche surrealista, porque nunca pensas que pase isto tan preto de onde vives e agora váiseme facer difícil ir a esa zona"

Marco y sus compañeros continuaron trabajando, aunque pendientes de la radio y de las noticias que les iban llegando a sus móviles. "Traballamos máis ou menos normal, pero falando entre nós con certa preocupación. Nesas horas había tantos rumores que non sabías de que fiarte", comenta.

DESALOJADOS. Alrededor de las seis y media de la tarde recibían la orden por parte de los Mossos d’Esquadra de desalojar su zona de trabajo. "Cando nos viñeron desaloxar, tivemos que ir andando para o hotel. No noso caso non nos mandaron encerrarnos no local, pero si que nos atopamos con xente que lle mandaran meterse en comercios. Ao estar xa dentro da tenda, non foi necesario, pero si mirábamos de cando en vez polas fiestras e sorprendía o baleiras que estaban as rúas, só se vía moita policía", rememora.

Un poco más lejos vivió los primeros momentos tras el atentado la fotógrafa xovense Andrea Val, que se encontraba trabajando en una oficina cerca de la estación de Sants. "Teño moitos compañeiros cataláns e case nos fomos enterando antes polo que nos mandaban polo móbil que polos medios. Pillounos lonxe, pero tíñamos a coñecidos que quedaron encerrados ata a noite alí", recuerda.

Andrea pudo comprobar la magnitud del atentado cuando salió de su trabajo: "Vivo a uns dez minutos andando da Rambla e pecharon estacións de metro e cortaron case todo, así que tiven que chamar a un taxi. A miña idea era ir facer unhas compras á Praza de Cataluña, pero loxicamente desboteina e fun para casa".

Allí permaneció atenta a la evolución de los acontecimientos y pegada al móvil para atender a toda la gente que se preocupó por su estado y, al mismo tiempo, para contactar con sus amigos en la ciudad: "As comunicacións coa xente que estaba nas inmediacións da Rambla eran difíciles ás veces, porque creo que empregaron inhibidores de frecuencia, e asustábaste ao non conseguir falar con algunhas persoas. Eu vivo polo mercado de Sant Antoni e había algunhas persoas pola rúa, algo que me resultou moi raro, porque pasaban os mossos cada dous por tres, coches camuflados, ambulancias e estivo o helicóptero voando ata as once da noite".

Superado el tremendo susto inicial, ambos trataban ayer, junto al resto de la ciudad, de volver a la normalidad, algo que no será fácil. "Paréceche surrealista, nunca pensas que chegue a pasar isto tan preto. Váiseme facer raro ir pola zona do atentado, aínda que é un sitio polo que acostumo a pasar varias veces á semana. Hoxe a primeira hora da tarde había moitas tendas pechadas e practicamente só estaban abertos os bares", explica Andrea. Por su parte, Marco vivió una situación rara por la mañana "xa que nos deixaron subir andado polas Rambalas para ir ao traballo e apenas había xente, só periodistas e policías", comenta.

Comentarios